U Savamali su se nekada održavale skupštinske sednice, trgovalo se, vodile su se žučne kafanske rasprave…Danas, taj godinama zapušteni deo Beograda, polako postaje raj za umetnike i dizajnere.
Od samog nastanka Savamala je bila zamišljena kao centar Beograda, ali to nikada nije postala. Za većinu današnjih Beograđana Savamala je “onaj deo oko Karađorđeve ulice”. Zapravo, to je mnogo širi deo grada koji se prostire od Varoš kapije, a obuhvata ulice Karađorđevu, Nemanjinu, Kneza Miloša, Kraljice Natalije, Balkansku i Prizrensku do kafane "Zlatno burence", zatim Kosmajsku i Pop Lukinu ulicu.
Ideja o Savamali kao centru grada, napuštena je nakon 1945. godine, zbog čega je Karađorđeva ulica postala tranzit za “teški” saobraćaj, a nekada lepe fasade okolnih zgrada su propale.
Međutim, poslednjih godina plan o Savamali kao srcu Beograda ponovo oživljava, a umesto arihitekata i urbanista, umetnici pokušavaju Savamalu da pretvore u glavno stecište kreativaca i onih koji vole da uživaju u umetnosti.
Galerije i izložbeni prostori niču na sve strane, a tome je doprineo i festival Mikser koji se ove godine održava upravo u ovom, zaboravljenom i zapuštenom delu prestonice.
Izgradnja ovog dela Beograda predstavljala je značajan građevinski poduhvat ako se ima u vidu da je to bilo močvarno područije koje je plavila reka Sava. Problem je rešen tek 1930. godine kada je posle višegodišnjeg nasipanja zemlje i peska zemljište konačno isušeno.
Povezani tekstovi:
