Voda ulazi, kreće se kroz i van zgrada na četiri načina, koja ćemo razmotriti po redosledu uključenih količina - ovaj redosled nam pomaže da podesimo prioritete pri upravljanju vodama u građevinarstvu. Slede četiri načina:
1. Objedinjena voda - kiša, slivovi, i drugi tokovi - koji su vođeni primarno od strane gravitacije, ali i od strane vetra i razlike u pritisku. Objedinjenom vodom se na spoljašnjosti zgrade upravlja kretanjem i usmeravanjem vode na dole, sa i od objekta. Unutra, upravljamo objedinjenom vodom tako što sprečavamo vodovodno curenje i kondenzaciju.
2. Kapilarna voda se kreće pod tenzijom kroz porozne građevinske materijale ili kroz uske kanale između građevinskog materijala, koji deluju kao slamke. Primarne odbrane su kapilarni prekidi na odgovarajućim mestima, kao što su između temelja i bilo kog materijala osetljivog na vlagu (kao drvo) koji se nalazi na njemu.
3. Vlaga koja se transportuje vazduhom se prenosi u ili van zgrade putem curenja vazduha. Vazduh se kreće kroz rupe u omotaču zgrade, teran od strane razlike pritiska zbog vetra, dimljačkog efekta (iliti cuga) ili mehaničke ventilacije. Kada vazduh nagomilan vlagom udari u hladnu površinu unutar omotača zgrade, može doći do kondenzacije.
Na primer, vlažni letnji vazduh može biti uguran od strane povetaraca preko teničkih rupa, kanala i ulaza u fasadnu oblogu. Kada taj vazduh stigne do zadnje strane zida ohlađenog klimatizacijom, vlaga se kondenzuje na njega. Način na koji se branimo od vlažnosti transportovanoj vazduhom tako što sprečavamo curenje vazduha sa kontinuiranom vazdušnom barijerom.
4. Difuzija pare je kretanje vode kao gasa kroz materijal u skladu sa razlikama u relativnoj vlažnosti ili pritiska pare. Zamislite taj isti topli letnji dan, sa olujom koja vlaži spoljne cigle. Sunce izlazi, greje cigle i voda isparava kroz te cigle u zgradu.
Ograničavanje kretanja pare je mač sa dve oštrice: iako mi možda želimo da kontrolišemo kretanje pare unutar objekata, trebali bi smo da budemo mnogo više zainteresovani kako paroprosunost građevinskih materijala i sklopova omogućava kretanje pare van objekata. Iako se delovi objekata mogu pokvasiti bilo kojim od ova četiri načina, jednom kada voda uđe, glavni način na koji ona može da izađe je difuzijom.
Ono što tera paru u objekte jeste klima i sezonske promene: para iz unutrašnjosti zagrejanih objekata tokom zime i van hlađenih zgrada tokom leta. Moramo da izbalansiramo ograničenja ovog klimatskog i sezonskog pokreta pare u objekte sa odrđenim dopuštanjima propusta pare u neke od materijala. Ovo se obavlja sprovođenjem analize profila pare ili putem higrotermalnog modelovanja.
Izolacija ograničava protok toplote, što zauzvrat smanjuje sposobnost isušivanja vlažnih sklopova zgrada. Ako koristimo dosta izolacije, moramo upravljati kretanjem vlage sa jednakim intenzitetom.
Povezani tekstovi sa portala Gradjevinarstvo.rs:
