Japanski arhitektonski biro otišao je korak dalje u odnosu na sadašnje obnovljive tehnologije predlažući koncept za čitav jedan grad na platformi na okeanu.
Projekat Green float kompanije Šimicu (Shimizu Corporation) vizija je grada sa negativnom emisijom ugljen-dioksida – umreženih serija nepreglednih plutajućih ćelija koje ne proizvode CO2 i čije stanovništvo je u potpunosti samodovoljno. Svaka ćelija biće kilometar široka i, kada se poveže, moći će da stvori naselje sa populacijom od 50.000 ljudi. Veće mreže moći će čak da stvore gradove od po 100.000 stanovnika. Centar ćelije bio bi toranj visok 1.000m, dok bi manje stambene jedinice bile raspoređene oko njega.
Široka oblast šuma okruživala bi centralni toranj, dok bi nešto udaljenije zeleno priobalje i lagune podržavale ekosistem. Oni bi služili izvor hrane – brišući time potrebu za uvozom.
Green Float bio bi grad sa negativnom emisijom ugljen-dioksida. Ovo bi se postiglo nizom mera, uključujući:
- Precizan projekat samih gradova – što bi dovelo do smanjenja od 40% CO2 u odnosu na klasičan grad
- Korišćenje svemirske solarne elektrane – energija bi se prikupljala u svemiru i slala bi se nazad na zemlju
- Korišćenje dopunskih tehnologija obnovljive eneregije kao što su aerogeneratori, termalna i energija dobijena od snage talasa
- Korišćenje okeana koji okružuje grad za hvatanje i skladištenje emisija CO2
- Obimne mere reciklaže i tehnike obrade otpada, uključujući i prikupljanje otpada iz voda koje okružuju grad i stvaranje energije iz tog otpada
Ovakvom kombinacijom, kažu u Šimicu, bio bi stvoren „botanički grad koji neprekidno apsorbuje CO2“.
Green Float bio bi smešten u Pacifičkom okeanu bliže ekvatoru, kako bi koristio tamošnje vremenske uslove. Ćelije grada ne bi bile fiksirane za dno okeana već bi lagano plutale uokolo.
Po trenutnim planovima, sa realizacijom projekta bi moglo da se počne 2025. godine.
