Usred zabrinutosti zbog akumulacije atmosferskih gasova sa efektom staklene bašte, mnogi istraživački instituti su u potrazi za metodama sekvestracije uljenika - zarobljavanje, skladištenje, pa čak i ponovna upotreba emisija ugljen-dioksida. Nažalost, neki od pristupa zahtevaju značajan nivo energije kako bi se oslobodio zarobljeni ugljen-dioksid. Novi materijal razvijen na australijskom Univerzitetu Monaš (Monash University), međutim, ne zahteva ništa više osim sunčeve svetlosti.
Materijal je metalno organski okvir (MOF - metal organic framework). To su dva ili tri-dimenzionalna kristalna jedinjenja, sastavljena od klastera metalnih atoma povezanih sa organskim molekulima. MOF-ovi imaju ogromnu unutrašnju površinu za svoju veličinu, tako da su dobri kandidati za skladištenje velikih količina gasova, kao što je ugljen-dioksid ili vodonik.
Materijal sa Monaš univerziteta je napravljen korišćenjem azobenzenskih molekula osetljivih na svetlost. Dobijeni materijal je u stanju da apsorbuje velike količine ugljen-dioksida, ali u procesu znanom kao dinamično foto-prebacivanje, one menja strukturu kada je ozračen na suncu. Kada se to desi, on oslobađa ugljen-dioksid na način za koji se kaže da podseća na ceđenje sunđera. Nasuprot tome, neke druge tehnologije sekvestracije ugljenika koriste medijum za zarobljavanje na bazi tečnosti koji mora biti zagrejan kako bi oslobodio ugljen-dioksid.
Oslobođeni ugljen-dioksid bi potencijalno mogao biti korišćen za proizvodnju energije, dugoročno skladišten, pretvoren u vezopasni mineral, ili čak korišćen za proizvodnju građevinskog materijala. Dok je ovaj „sunđer“ posebno podešen za hvatanje i oslobađanje ugljen-dioksida, istraživači veruju da bi korišćenjem azobenzenskih molekula u drugim formulacijama MOF-a, drugi gasovi mogli biti na meti.
