Arhitekta Karim Andari je proveo više od 20 godina u Parizu pre nego što je odlučio da se preseli u Bejrut, Liban. Smeštajući se u diskretnoj i običnoj zgradi, Andari je video potencijal u postojećem prostoru koji je imao uobičajen raspored. Pošto je živeo u malim pariskim stanovima, on je postavio fokus na povećanje skladištenog prostora i stvaranje životnih prostora koji se osećaju prostrano.
Kako to Andari vidi, male kuće su tu da obezbede smeštaj i skladište naše stvari, dok veće kuće služe da se pobrinu o tim potrebama, ali i da istovremeno pruža neutilitarne prostore, kao što su rekreativne i arhitektonske površine.
Dnevna soba, ili salon, ima ceo zid koji deluje kao glavno skladište za stan. Ono je prekriveno staklom i sjajnim površinama, reflektujući svetlosti i čineći da soba izgleda veće.
Negde na pola puta zida skladišta se nalazi staklena kutija koja se može videti iz salona do hodnika. Porodica može da prikaže svoje najcenjenije predmete tamo.
Obična metalna šipka se prostire kroz sobu omogućavaju zatvaranje zavese, kao i postavku zvučnika i scenskog osvetljenja za projekciju filma ili izvođenje predstave u uskom prostoru.
Kada uđete u stan, odmah se nalazite u prostoru koji je vrlo čudan i koji će vam zavrteti glavu i pomutiti orijentaciju u prostoru. Ovo je urađeno namerno. Hodnik deluje kao „bekstejdž“ područje za salon, kuhinju i privatne prostore, a nejgovi tamno sivi zidovi i bešavni pod upućuju na drugačiju funkciju od komunikacione. Na jednoj strani hodnika se nalazi staklena kutija koja omogućava posetiocima da zavire u salon na drugoj strani.
Kuhinjski elementi od nerđajućeg čelika sakrivaju kuhinjske uređaje i aparate ostavljajući radne površine slobodnim i čistim. U kuhinji se osvetljenje menja prema želji, pružajući prostoru drugačiju atmosferu. Ugaoni separe u kuhinji je inspirisan sa lokalnim kafićem iz 1970-tih godina koji se nalazi iza ugla.
